Translate

15 Nisan 2015 Çarşamba

VAN LAKE TURKiSH MASSACRES



"50 TURKISH MOTHERS, SISTERS, DAUGHTERS 
WAS TAKEN BY ARMENIANS TO BE 
RAPED TO AKDAMAR ISLAND , 
THEY TREW THEMSELVES INTO THE LAKE 
AND DIED BY DROWNING ... 
ONLY TO PROTECT THEIR HONOR "

15 APRIL 1915
- First, following the Ottoman-russian war of 1877 to 1878 Armenians turned their eyes to St.Petersburg, because they reckoned Russia might at any time again be in control of eastern Anatolia. An agitation was in consequence started in Van by the Armenian revolutionaru committees, who had contacted their kinsmen in Russia with the object of seperation from the Ottoman state. The Armenian revolutionaries rose up at Van in 1896 and 1908 with a view to attracting European intervention.

 - Second, as is amply demonstrated, it was always Armenians who attacked first.

 - Third, Armenians were helpful to Russians in their invasion of Van district in spring 1915....Indeed, after Russia's proclamation of war against the Ottoman Empire on 2 November 1914, Armenians began to cause much trouble behind the Ottoman lines, particularly in eastern Anatolia, where they attacked government buildings, killed gendarmes, and massacred Muslim civilians and burned their villages. They often assaulted isolated detachments and convoys. Armenian revolutionaries were helped by local Armenians. When the revolutionaries were pursued by the Ottoman gendarmes, the Armenian villages were a refuge for them. When they needed rescue, the Armenian peasants rallied around them, hiding their arms in the churches, and running to their aid. Many Armenian churches, it was later discovered, were depots of ammunition.

 A large number of Armenians also acted as volunteers, informers, and saboteurs for the invading Russian forces. The actuality of Armenian revolts astride the main trunk roads and railways posed a significant military problem in a real sense. These outbreaks, which occured in numerous places, forced the army to withdraw troops from various fronts for their suppression.

 The Sublime Porte was therefore compelled on 24 April 1915 to decide to remove the Armenians from strategic zones where they were assisting the enemy and were attacking the civilian population. By this means they were withdrawn from the more or less effective influence of the Entente powers, and were rendered incapable of vitiating the defence of the country and of imperiling national security.

 The relocation decision did not precede but was the result of Armenian rebellions and subversive activities, which were brought to their climax by the revolt at Van beginning on 15 APRİL 1915.



more:



"We have thousands of thousands documents. These documents are showing NOT ARMENİAN BUT TURKİSH GENOCİDE !" - Justin McCarthy




* * *










* * *



Death And Exile The Ethnic Cleansing of Ottoman Muslims, 1821-1922

Death and Exile is the history of the deportation and death of millions of Muslims in the nineteenth and early twentieth centuries from areas that have remained centers of conflict — the Balkans, the Middle East, and what was the Soviet Union — and shows how these ethnic and religious conflicts developed. The history of the expansion of the Russian Empire and creation of new nations in the Balkans has traditionally been told from the standpoint of the Christian nations that were carved from the Ottoman Empire. 

 Death and Exile tells the story from the position of the Turks and other Muslims who suffered death and exile as a result of imperialism. nationalism, and ethnic conflict. Death and Exile radically changes our view of the history of the peoples of the Middle East and the Balkans. it presents a new framework for understanding conflicts that continue today.

 http://www.tallarmeniantale.com/book-review.htm



* * *



AKTAMAR/AKDAMAR CHURCH DOESN'T BELONG 
TO THE ARMENIANS, 
IT BELONGS TO THE CHRISTIAN KIPCHAK TURKS!



"Armenian falsehood from Akdamar as far as Sari Gelin" by Hikmet Babaoglu

"LIES HAVE SHORT LEGS OR A LIE HAS A SHORT LIFE"




 Academic Ramiz Mehdiyev's article of "Gorus-2010: the season of absurd theatre" which could rouse great interest in the society, has been discussing broadly in Azerbaijan scientificsocial sphere. Those articles and discussions enriched much our notions about the metaphysics of the Armenian aggresion directed our history for years. The talented scientist - publicist Hikmet Babaoglu's published articles of "Armenian falsehood from Akdamar as far as Sari Gelin (Yellowish Bride)", "Following the sign of the song or a Polovtsian (Kipchak Turks)girl Sari gelin" and "The realities about Armenian History" have been written with methodological affection of thefamous article of the Academic....

 The Armenians, who were always distinguished by their cruel aggression against the Azerbaijan people, altogether, against the Turks became more unbridled for not being met with resistance. They not also believed their disagreeable lies told by themselves, but also, it is pity, they could be able to make the others to believe their lies.  The most sorrowful point is that the Armenian lies could influence on the Azerbaijan history studying, and turned to fact of our national historical thinking....

 Alongside with the publicistic emotion, passion in the articles of Hikmet Babaoglu, the science, logic, the method of investigating - interpretation, the arguments - proof are clear and convincing. In order to prove that the Akdamar temple is a Polovtsian (Kipchak / Kıpçak ) Turkish temple, the author compares it with the architecture of the monuments which are without doubt belong to the Armenians (the Hays). The pictures, writings on the temple-monuments that were spread in the broad geaography where the Polovtsian Turks settled, or their common structure once more show insisting that there can't be any word about the Armenian (the Hayks) authority, or the creative activity of them.

 But except one point.... The Armenians are the authors of to make that all belong to the Armenians of the Polovtsian Turkish monuments that they invaded or "tried to "master", and after many years alongside with our material cultural monuments, Hikmet Babaoglu investigates also the important factor of the aggressive attitude to our sprirual monuments.

 The author proves by the undeniable facts that the song of Sari Gelin has nothing to do with the Armenians creative  activity. In this song which has been popular in different versions among the Turks of Polovtsian there is  spoken about the love of a Muslem Turk (a boy) to the other Christian Turk (a girl) and the idea-content of the work of "Sheikh Senan" of the great Huseyn Javid is just the above mentioned theme.

 These article arouses interes by its successful etymological explanationç Especially, because the author didn't satisfy by giving simple formal investigation, tries to explain the historical ethnographic theme of some etnonyms, toponyms. He proves with the arguments that some parts of the old Armenian - Polovtsian Turks Christianized since the Middle Ages and mixed with the Hays who came to the Caucasus.










Albanian Kipchak Turks











________________________________
________________________________





"50 Türk anası tecavüz edilmek üzere Akdamar adasına götürülürken Ermeni çeteciler tarafından, 
kendilerini Van gölüne atmışlar ve boğularak ölmüşlerdir. 
Benim teklifim, bu anaların isimleri elimizde var, 
Akdamar adasına bir anıt dikelim 
ve bu 50 asıl Türk kadınının adlarını oraya yazalım. 
Van şehri Ermeni çeteciler tarafından yok edilmiştir. 
Bu anlamda TBMM, Gaziantep ve Kahramanmaraş gibi, 
Van şehrine de bir isim vermeli ve bu isim "Şehit Van" olmalıdır ki, 
tarihsel bilincimizde Van'a ne yapıldığını tekrar ve tekrar hatırlayalım."
Prof. Dr. Ümit Özdağ.






Van vilayeti XIX. yüzyıl sonu XX. yüzyıl başlarında Ermenilerin Anadolu’daki faaliyetlerinin en açık şekilde görüldüğü yerdir. Buradaki komitelerin çalışmaları Ermeni faaliyetlerini bütün çıplaklığıyla ortaya koymuştur. Zira diğer vilayetlerde gizli kalan Ermeni tertipleri, burada aleni bir şekilde ortaya çıkmıştır.

Bu araştırmada, Van vilayetinde ortaya çıkan Ermeni olayları, tarihsel süreciyle incelenmiştir. Özellikle son otuz beş-kırk yıldır sık aralıklarla Ermeniler tarafından dünya kamuoyuna taşınan iddialarını, Van’da gerçekleşen Ermeni olayları, (Bu olaylarda Ermenilerin oynadıkları rol) çürütür niteliktedir. Bu amaçla, Ermenilerin bölgedeki siyasi faaliyetleri ve bu siyasi faaliyetlerde kullandıkları yöntemler çalışmada anlatmıştır.

Araştırma, her ne kadar Van’da gerçekleşen iki Ermeni isyanını içerse de yoğunluk ikinci Van isyanı üzerinde olmuştur. Çünkü ikinci Van isyanı, niteliği itibariyle Osmanlı Hükümeti tarafından 14 Mayıs 1331 (27 Mayıs 1915) tarihli “Vakti seferde icraat-i hükümete karşı gelenler için cihet-i askeriyece ittihaz olunacak tedâbir hakkında Kanun-ı Muvakkat”ın en önemli sebeplerinden birisini teşkil etmiştir.

İsyan, bu “sevk ve iskân” kararından yaklaşık bir buçuk ay kadar önce 15 Nisan 1915 tarihinde çıkmış, büyümüş ve isyan sırasında Van’daki yönetim zor durumda kalmıştır. Van Valisi Cevdet Bey, Rusların Başkale istikametinde Van’a doğru ilerlediğini ve takriben 15 Mayıs’ta Van’a gireceklerini tahmin ederek 14 Mayıs’tan itibaren Van’dan Bitlis istikametine doğru geri çekilme emrini vermiştir. 15 Mayıs’ta Rus ordusu (Bu ordunun içerisinde Rusya Ermenilerinden oluşan Ermeni gönüllü askerleri) ve Van vilayetindeki yaklaşık 35-40 bin civarındaki Ermeni buluşmuş, şehirde kalan 20 binin üzerinde Türk katledilmiş ve yeni Van valiliğine Aram Manukyan seçilerek kasabalara yeni Ermeni kaymakamlar gönderilmeye başlanmıştır. Oysa “sevk ve iskân kararı” bu tarihten sonra 27 Mayıs 1915 tarihinde savaş içerisinde olan Osmanlı Devleti tarafından bu ve bunun gibi faktörlerin doğal sonucu olarak ortaya çıkmıştır.

1914'de Van merkez'deki nüfus Müslüman %75 iken, Ermeni %25'dir.

Ermeniler Van’da sadece Aram’ın yönetiminde 10.000’in üzerinde Türk kadın, çocuk, ihtiyarı katletmiştir. Van’da aşağıdaki belgelerde de görüldüğü gibi yaklaşık olarak 23.000’in üzerinde Türk erkek, kadın, çocuk katledilmiş ve geride sadece 1.500 Türk hayatta kalmıştır. Bunların da namuslarıyla, şerefleriyle oynanmış, en iğrenç işkencelerle öldürülmüş bir kısmı ise hasta oldukları halde, Van’da görev yapan Amerikalı misyoner Clarence D. Ussher’in de onayladığı üzere bakımsızlıktan ölüme terkedilmiş olmalarıdır. Burada ilginç olabilecek noktalardan birisi de Dr. Ussher’in Türk kayıplarına ait Cevdet Bey’in bir rapor tuttuğunu söylemesidir. 

Ussher, Cevdet Bey’in tuttuğu bu rapora göre Van’da Ermeniler tarafından 55.000 Türk’ün katledildiğini söylemiştir. Ancak, Ussher, bunu yazarken, aslında 55.000 Türk değil 55.000 Ermeni katledilmiştir değerlendirmesini yapmıştır.  Bu durumda ortaya çok doğal olarak şu sonucu çıkartır. 

Bu makale yazılırken Dr. Ussher’in hatıratında belirttiği Cevdet Bey tarafından hazırlanan bu rapora rastlanamamıştır. Eldeki belgelerle yukarıda da belirtildiği üzere yaklaşık 23.000 Türk, Ermeniler tarafından katledilmiştir. Sadece Amerikan misyoner merkezinde 8.000 Türk katledilmiştir. Dr. Ussher’in 55.000 Ermeni katledildi sözü yine Ussher tarafından hatıratında çok açık bir şekilde kendi kendini çürütmektedir. Zira Ussher, Van’da 30.000 civarında Ermeni olduğunu hatıratının bir çok yerinde yazmıştır. Bu rakamı Bayan Knapp gibi diğer misyonerler de teyit etmişlerdir. 

Hatta, 1914 tarihli Dâhiliye Nezareti’nin yaptırdığı Memâlik-i Osmaniyye’nin 1330 Senesi İstatistiği (Statistique Officel de 1914)’de Ermeni nüfusunu 33.789 olarak vermiştir. Yine Nogales, Ermeni mevcudunu 35.000, sonradan gelen silahlı Ermenilerle yaklaşık 40.000 civarında olduğunu hatıratında anlatmıştır. Yani Ussher’in Van’da önce 30.000 Ermeni vardı deyip, 55.000 Ermeni öldürüldü demesi kendisiyle çelişen ve olmayan 25.000 Ermeni’nin nereden çıktı sorusunu karşımıza çıkartır. Van’da Ermenilerin yapmış olduğu tahribatı ve mezalimi 16 Eylül 1916 tarihli hariciye Nezareti, yabancı misyonlara gönderdiği genelgeyle şöyle açıklamıştır:

“Şamaram mahallesinde 200 kadın ve çocuk sığındıkları evde yakılmışlardır. Mirkos köyü beyaz bayrak çektiği halde tecavüze uğramış, köyün kadınları ve kızları bilinmeyen bir yöne götürülmüşler. Bazı köylerde ise öldürülen çocukların etleri annelerine yedirilmek istenmiştir.

“Aksani ve Hınıs köylerinde 500 kişiye yakın insan Şeyhane köyünde ise 200’e yakın çocuk ve kadın camiye doldurulup diri diri yakılmışlardır.

“Saray civarındaki halk kılıçtan geçirilmiş, sulara atılarak boğulmuş, 10. 000’in üstünde ceset Van Gölü üzerinde sayılmıştır.

“Yine Gevaş, Vastan ve Mukas’ta 3000 kişi katledilmiştir...

“Van’ın içinde camiler, evler, kışlalar, hatta içindeki yaralı ve hastaları ile birlikte hastaneler yakılmıştır. Yakalanan subaylar işkence çektirilerek öldürülmüştür. Bu arada şehirdeki durumu bilmeyen çevre köylerden Van’a gelmek isteyen göçmenlerden 1200 kişi Vastan ve Etkil yolu üzerinde acımadan vahşiyane bir şekilde öldürülmüşlerdir ” .

Sadece Aram yönetiminde (Muhtemelen Saray civarındaki halk) 10.000 kişi, Vastan ve Etkil yolu üzerinde 1200, Gevaş, Vastan ve Mukas’ta 3000, Van Şamaram mahallesinde 200 kadın ve çocuk, Aksani ve Hınıs köylerinde 500 ve Amerikan misyoner merkezinde 8000 Müslüman (Takriben 22 900 ‘yirmi iki bin dokuz yüz kişi’)  yakılarak, tecavüz, işkence ve kılıçtan geçirilme gibi şekillerde (Sadece 1915 yılı Nisan ve Mayıs aylarında) Ermeniler tarafından katledilmiştir.

Van’da Ermenilerin Türklere uyguladığı katliamı o günleri yaşayanlardan ve yaşadıklarını 4 Haziran 1916 yılında Van’lı yetkililere anlatan Zeliha Hanım isimli şahsın ifadesi ise şöyledir:

“Şamram mahallesinde bir hânede muhtefî bulunduğumuz gece Ermeniler “korkmayın” diye dellâl çağırdılar. ‘Yalandır, inanmayalım’ diye zevcim Hüseyin Efendiye ve komşularıma söyledimse de ısga’ etmediler. Sabahleyin yirmi yaşında Âgah ve on beş yaşlarında Ahmed ile on sekiz yaşlarında Veysi isminde dâmâdımla zevcim kendilerini kurtarmak için dışarıya atıldılar. Nerede itlâf olunduklarını göremedim. Onu müte’âkib “Teslim olunuz!” dediler. Otuz kadar saklanan zükûr ve inâsı dışarı bahçeye çıkardılar. Bunların içinden ebeveynini gâ’ib eden on yaşlarında ve Bilâl isminde bir çocukla, isimlerini bilmediğim aynı esnâda diğer üç çocuğun muvâcehemizde revolverle öldürdüler. Maksâd-ı asılları erkekleri öldürmek, kadınların gençlerini götürmek olduğu ilk hatvede anlaşılıyordu. Bizi oradan Amerika mü’essesesine götürdüler. Erkek çocukları seçmek ve gizlenenleri bulmak için de hizmet nâmıyla istenildiler. Ebeveyni öldürülen bir çocuğun te’mîn-i hayatı zımnında dışarı verildi. Çocuk, mü’essesenin bir tarafına götürüldü. Berây-ı ta’zib arkadan kesilirken bağırtısını işiten Rus zâbitleri nasılsa çocuğu kurtardılar. Mü’essesedeki hastahâneye götürdüler, ne olduğu anlaşılmadı. Bizi oraya götürürken soydular. Nemiz varsa aldılar; hemen uryân denecek bir hâle getirdiler. Mü’essesede tahmînen sekiz bin nüfûs Müslim ahâlî göründü. Bir aralık birer somun ve bir aralık da yahni verdiler. Fakat bunları yiyenlerden kanlı sular akarak iki ay zarfında telef oldular. Yüz elli kadar kalanların mu’ahharan Hacı Ziya Bey’in hânesine götürdüler. Bizim asker geldi, bizi kurtardılar.”

Diyerek, Amerikan misyonunun nasıl kullanıldığını ortaya çıkarmaktadır. Zaten Ermeniler Van’dan çekilirken Dr. Ussher ve diğer Amerikalı misyonerlerin şehri terk etmeleri başka şekilde açıklanamaz.

Van’da gerçekleştirilen katliamlara Ermenilerle birlikte Ruslar da karışmışlardır. Van’a bağlı Zeve, Mollakâsım, Şeyhkara, Şeyhayne, Ayans, Paksi, Zorâbâd ve daha bir çok köyün Müslüman ahalisi göç edemediklerinden hiçbir fert sağ bırakılmaksızın Ermeniler ve Ruslar tarafından katledilmişlerdir. Ermeniler ve Ruslar girdikleri köylerde vahşiyane zulümler yapmışlardır. Kadınları ve çocukları diri diri yakmışlar, ihtiyar ve genç erkeklerin gözlerini oyarak genç kızlara tecavüz etmişlerdir. Örneğin Aşnak nahiyesinde kadın ve kızlardan on beş tanesini ayırarak bir odaya hapsetmişler ve akşamları eğlenirken bu kadınları çırılçıplak soyarak “Haydi namaz kılınız bakalım, nasıl kılıyorsunuz” diyerek alay etmişler ve nihayet tecavüz ederek çeşitli işkencelerle öldürmüşlerdir.

Yine Van’ın Abbasağa Mahallesinden Firdevs isimli bir vatandaşın ifadesine göre, çeşitli işkencelerle Müslüman halkın öldürüldüğü, hamile bir kadının karnını yararak çocuğun çıkarıp kafasını kestikleri, girdikleri evlerdeki insanlara saatlerce işkence yaptıktan sonra öldürdükleri, on beş- on altı yaşlarında erkek bir çocuğu çırılçıplak soyarak cinsel organını kestikleri ve daha sonra doğradıkları, Amerikan misyonuna götürülen kadın ve kızların ırzına geçildiği... anlatılmıştır. Teslim olmak isteyen ahali dahi gerek Ermeniler gerekse Ruslar tarafından çeşitli işkencelerle katledilmişlerdir.

Anlatılan şu olay vahşetin boyutunun ne kadar tiksindirici olduğunu göstermesi bakımından oldukça önemlidir.

“...İki İslâm kadınını Ermeniler berâber getirmişlerdi. Bu kadınları ortaya getirdiler. Her ikisi de hamileydi. İki Rus askeriyle iki Ermeni geldi. Kadınların karınlarındaki çocukların oğlan veya kız olduğuna dair iki mecidiye değeri üzerine bahse girdiler. Kadınların karınlarını feci bir sûretde kama ile yardılar, birisinin karnından bir oğlan çocuğu çıktı. Diğerinin karnındaki henüz küçük olduğu için anlaşılmadı ve bunun üzerine uzunca bir süre de münakaşa ettiler...”




Van'da Ermeni İsyanı (1896-1915)
Dr. Şenol KANTARCI
ERMENİ ARAŞTIRMALARI, Sayı 5, Bahar 2002 - LİNK





HANGİ SOYKIRIM!





ilgili:


















Gönderen zaman:
Etiketler: , , , , , , , , , , , , , ,